Soms heb je geluk. En soms heb je héél veel geluk. Dat had ik afgelopen maand. Mijn vriend en ik kregen een gratis Nijlcruise in onze schoot geworpen! Ik had er nog nooit over nagedacht om naar Egypte te gaan en ook een cruise stond niet bepaald – of liever gezegd: bepaald niet – op mijn reisverlanglijst. Maar waar hebben we het over? Aan een gratis vakantie stel je geen eisen!

Een week voor vertrek, alles was geregeld, de voorpret kon beginnen. Ik zag ons al helemaal zitten: overdag zonnebaden en cultureel doen en ’s avonds op het dek van het schip, romantisch met z’n tweetjes.

Egyptisch spijkerpoepen
Zo was het ook, maar dan wél inclusief de overige vijftien leden van ons Nederlandse reisgezelschap. De hele dag. Acht dagen lang. Drie keer per dag aan tafel met dezelfde mensen. Bijna elke dag op excursie met de hele groep, alsof je weer op schoolreis bent. Of, in het geval van een lege agenda, met z’n allen op het dek in en rond het zwembad – want zo groot is zo’n schip nou ook weer niet.

Maar ’s avonds, na de derde gezamenlijke maaltijd van de dag, is het toch wel een keertje klaar met die groep? Eh, nee dus. Een cocktail voor twee? Een cocktail voor iedereen zal je bedoelen! Mét uitzicht op spelletjes als Egyptisch spijkerpoepen en een mummyspel met wc-papier – need I say more? 😉 En dan eindelijk naar je hut voor twee. Waar je de stemmen van je tafelgenoten alsnog door het dunne wandje heen kunt horen.

Fata morgana
Mijn vriend en ik – sowieso het tegenovergestelde van groepsmensen – hebben de eerste dagen diepe, diepe, diepe zuchten laten vallen. De benauwdheid greep ons naar de keel: “Help, we zitten nog achttien keer met hen aan tafel!” Maar voordat je denkt dat dit een zuur verhaal wordt: we hebben de knop omgezet. En hoe! We hebben genoten van alle leuke dingen op deze reis, want ja die waren er volop.

De zon was er gelukkig ook de hele dag; een verademing na dat lullige begin van onze Hollandse lente. Cultureel gezien is Egypte gewoon geweldig. Dwars door de woestijn, de zon zien opkomen en je vergapen aan een fata morgana. De ene tempel nog mooier, groter en ouder dan de andere. En het uitzicht vanaf de boot op de groene oevers en goudkleurige gebergtes, aangekleed met het geluid van balkende ezels en moskeegezang, begint zelfs na een week niet te vervelen. Geen moment. Het is super om een land te ontdekken waar je weinig van weet. Elke dag is een verrassing, een nieuw avontuur.

Inspiratie
En het groepsgebeuren? We hebben er het beste van gemaakt. We hebben er soms tegen onze verwachting in plezier aan beleefd. We hebben er natuurlijk ook heel hard om gelachen. En laat ik vooral het belangrijkste niet vergeten: deze cruise heeft me werkelijk fan-tas-tische inspiratie gebracht voor een nieuwe chicklit. Maar dan uiteraard wél met lange zomernachten met knappe Egyptische mannen in plaats van met mummies van wc-papier!

*Deze inspiratie zorgde ruim een jaar later voor de publicatie van Cruise Control!