Home - Carlie van Tongeren

Nieuwste jeugdboek: Grijs! (25-1-23)

Nieuwste non-fictie: Van weerzin naar weer zin

carlievantongeren

* KINDERBOEKENBAL * Sorry als jullie al moe zijn

* KINDERBOEKENBAL *

Sorry als jullie al moe zijn geworden van alle Kinderboekenbalfoto’s, maar deze foto’s zijn te mooi om niet te delen! (Veel meer heb ik er ook niet, want dat vergat in het moment 🙈)

Vrijdag was het Kinderboekenbal en dat was een avond met zoveel leuke kinderboeken (én jeugdboeken)-mensen. Op de foto op de blauwe Kinderboekenweek-loper met mijn gezellige collega’s van @blossombooks : ik ben blij dat ik deze ervaring met jullie mocht delen @cecilekorevaar @lotteboot_books en redacteur @linvansch 💃💃💃

Geweldig natuurlijk, om de uitreiking van de Gouden Griffel en Penseel mee te vieren, met hartverwarmende speeches van o.a. minister Dijkgraaf en Gouden Griffel-winnaar @edwardvandevendel ✨

Heel blij ook met deze herkansing, want vorig jaar moest ik het bal (te) vroeg verlaten vanwege privé-omstandigheden. Daarom trakteerde ik mezelf dit jaar op een hotelkamer IN hotel Arena 😍

Ik merkte dat ik zoveel meer mensen kende dan vorig jaar, er kan dus veel gebeuren in een jaar… ☺️ Bij sommige mensen die ik ontmoette bedacht ik thuis pas: o ja, nú weet ik wie je bent (sorry als dat bij jou zo was!).

Bedankt @stichtingcpnb voor deze mooie boekenavond 💖

* HOERA 40 WINACTIE * Winactie gesloten! Nieuw

* HOERA 40 WINACTIE *

Winactie gesloten!

Nieuwe mijlpaal bereikt: 40 jaar! En wie jarig is, trakteert (en zeurt niet over die leeftijd 😉).

Ik geef helaas geen 40 boeken weg, maar wel 1 heel mooi exemplaar van mijn nieuwste Young Adult-boek ‘Grijs’, gesigneerd door een 40-jarige Carlie. Je mag het natuurlijk ook voor iemand anders winnen, als je het al hebt.

Beantwoord in de comments de volgende VRAAG:
📚 Over welk thema wil jij heel graag nog eens lezen, maar heb je nog geen of weinig boeken gevonden? (Of als je daar niet op kan komen: wat zijn je lievelingsverhalen, waarvan er niet genoeg geschreven kunnen worden?)

Zodat ik hopelijk na deze winactie inspiratie heb voor mijn hele veertigers-schrijversleven 😅😱🤩

Fijn natuurlijk als je me volgt & deze winactie deelt. Je kunt reageren t/m maandag 18 sept. In NL & België. Veel liefs & bedankt alvast voor het meedoen! ❤️

PS. Voor de docenten onder jullie een extra prijs(je): roep het ook in de comments als je blij wordt van 40 boekenleggers voor op school/in de mediatheek/bieb!

* FAVORIET: DIALOGEN SCHRIJVEN * Schrijven is le

* FAVORIET: DIALOGEN SCHRIJVEN *

Schrijven is leuk, maar wat vind ik nou het allerleukst om te schrijven? Voor mij zijn dat: dialogen. Ik droom soms in dialogen. En ik smul ervan om ze te schrijven. Natuurlijk in scenario’s, maar ook in boeken.

Dat zat er al vroeg in. Het eerste wat ik op 7-jarige leeftijd schreef, waren dialogen. Pagina’s vol met namen, dubbele punt en wat iemand zei, zonder verdere omschrijving. Wel maakte ik al een soort indeling in scènes, als het een dag later of andere locatie was. Nu ik ouder ben (zal de naderende 40 wel zijn…), vind ik het extra bijzonder dat dit de manier is waarop ik ooit met schrijven begon.

Tijdens schoolbezoeken vertel ik dit vaak aan leerlingen, inclusief achterliggende reden die ik pas later inzag: als introvert ben ik niet zo ad rem in het echte leven. Hoe vaak ik wel niet ergens wegga en dan op de terugweg (of een dag later) bedenk: oooh dát had ik moeten zeggen!

Als ik dialogen schrijf, kan ik wél die perfecte gesprekken creëren, omdat ik dan de tijd en ruimte heb om erover na te denken. Wanneer ik in reviews lees dat mijn dialogen levensecht aanvoelen, dan maakt mijn hart een dubbel sprongetje.

De andere kant is dat ik als lezer en kijker extra kritisch ben op dialogen. Ik voel soms de neiging om mijn hoofd in een kussen te drukken en ‘neeeeee!’ te gillen als er van die uitleggerige dialooglappen staan, die je in het echt NOOIT zo zou zeggen.

Mijn dialoog-schrijftip: lees sowieso je dialogen altijd HARDOP voor als je de 1e versie van je manuscript naleest. Je hoort meteen wanneer je over veel te lange zinnen struikelt of als het onnatuurlijk klinkt. Een dialoog kan in mijn ogen nooit hetzelfde geformuleerd zijn als 'gewone' verhalende passages. En personages die elkaar al jaren kennen, gaan geen dingen uitleggen die ze allang van elkaar weten.

En nog iets wat me nu te binnen schiet: bij een lang gesprek bekijk ik bij het herschrijven vaak hoe het zou zijn als ik de 1e zinnen zou schrappen. Hoe is het als lezers midden in het gesprek belanden? Hebben ze de inleidende ‘kom binnen, wil je koffie?’-zinnen echt nodig?

Ik ben benieuwd of jullie ook zo van dialogen houden (om te lezen of schrijven)!

* GRIJS: WAT IS WAARGEBEURD? * ‘Welke dingen z

* GRIJS: WAT IS WAARGEBEURD? *

‘Welke dingen zijn waargebeurd?’ is een vraag die ik geregeld krijg over mijn boeken. Die bood me inspiratie voor deze zomerreeks: per Young Adult-boek vertel ik wat er is gebaseerd op echte ervaringen. Vandaag de laatste: mijn nieuwste YA-shortie 'Grijs'!

1. Net als in 'Het meisjesmanifest' is de grote verhaallijn over sksueel grensoverschrijdend gedrag gebaseerd op mijn eigen ervaring toen ik in de 3e klas zat. Inclusief belangrijke aspecten, zoals bevriezen en het niet durven vertellen. De gevoelens en gedachten die Chaja heeft, zijn uit het leven gegrepen.

2. Ook dat degene (Wes) die Chaja’s grenzen overschrijdt bij haar op school zit, is een bewuste keuze. Ik weet hoeveel impact het heeft op de verwerking, als de pleger in je leven blijft. (Wat niet echt is aan 'Grijs', is wat er precies op het strandfeestje gebeurt. Wat mij is overkomen, vormde al de basis voor 'Het meisjesmanifest' en dus koos ik hier voor een fictieve gebeurtenis.)

3. Voor deze foto haalde @mevrouw.willems speciaal haar trouwjurk uit de kast, omdat die perfect past bij de witte kanten jurk die Chaja op de bewuste avond draagt. Zelf had ik destijds een nieuw rood jurkje aan; ik weet hoe zo’n mooi nieuw jurkje helemaal verpest wordt door zo’n ervaring. Zelf heb ik het nooit meer gedragen, ik wilde het jurkje zelfs niet in een kledingcontainer doen, bang dat het ook iemand anders ongeluk zou brengen. Net als Chaja gooide ik het in de kliko.

Leuk feitje bij deze foto is dat er in 'Grijs' ook een échte Mevrouw Willems zit! Het zou maar zo kunnen dat ik die naam heb bedacht omdat ik de echte Mevrouw Willems al langer volg hier op insta… Namen van bijpersonages kies ik altijd intuïtief en snel tijdens het schrijven, en vaak verander ik ze niet meer.

Verder heb ik er in 'Grijs' juist bewust voor gekozen om Chaja andere keuzes te laten maken dan ikzelf. En dat geldt ook voor Wes, die anders reageert dan de jongen die dit vroeger bij mij heeft gedaan. Het was fijn om een ander einde te kunnen schrijven van een verhaal dat verder heel dicht bij me lag ❤️

Dit was de laatste post in mijn zomerreeks! Ik hoop dat jullie die met plezier hebben gevolgd ☀️

* HIHHNP: WAT IS WAARGEBEURD? * ‘Welke dingen

* HIHHNP: WAT IS WAARGEBEURD? *

‘Welke dingen zijn waargebeurd?’ is een vraag die ik geregeld krijg over mijn boeken. Die bood me inspiratie voor deze zomerreeks: per Young Adult-boek vertel ik wat er is gebaseerd op échte ervaringen. Vandaag: mijn 4e YA 'Het is hier helemaal (niet) perfect!'

Bij ‘Het zusje van' had ik moeite dingen te noemen, hoe anders is dat bij dit boek! Deze caption biedt niet genoeg ruimte haha.

1. Ik ben zelf in mijn eentje op reis geweest naar Indonesië. Ik was wel wat ouder dan de 18-jarige Yara (26). Toen ik daar was en ontdekte hoeveel je leert van alleen op reis zijn, wist ik dat ik daar ooit een jeugdboek over wilde schrijven! Gelukkig hield ik deze hele stapel reisdagboeken bij.

2. Yara komt in een kampung, die ik heb geïnspireerd op de plek waar ik 3 maanden heb gewoond (kampung Karang Taruna, in Mataram, Lombok). Inclusief mensen die ik daar ontmoette 💛

3. In die kampung eindigt Yara net als ik de 1e avond met een thermometer onder haar oksel waar iedereen bij staat, wordt ze naar de dokter gereden en de dagen erna maakt iedereen drinkbewegingen naar haar omdat ze wel genoeg moet drinken. Over 1e indrukken gesproken…

4. Het mangomoment van Yara met Olenk. Ik heb me nog nooit zo’n avonturier gevoeld als toen ik met mijn tanden een mango schilde.

5. De scène in Kuala Lumpur, waarin een andere reiziger een weerzinwekkende ervaring deelt over Surabaya. Wat. Een. Goor. Hostel. En wat een positieve reviews stonden er online! Vast allemaal zelf geschreven. Tijdens het ruziemaken dat de eigenaren (moeder & zoon) de HELE NACHT volhielden.

6. De douaneman die op Schiphol zijn hokje uitkomt om te checken of het wel goed gaat met Yara...

7. Meest Memorabele Treinreis deed ik op in Vietnam, van Hanoi naar Sapa, en bleek zeer welkom materiaal voor Yara’s dagboek!

8. Yara krijgt een belangrijk inzicht in de nationale moskee van Kuala Lumpur en die plek vond ik ook zo inspirerend.

9. Yara mag mee met de familie van haar Indonesische vriendin Nana naar Lombok Timur en onderweg naar een bruiloft. Allemaal waargebeurd, een van de mooiste dagen uit mijn leven ❤️

En nog veel meer… Tot de volgende en laatste post, over ‘Grijs’!

* VAKANTIEBOEKEN * Ik ga op vakantie en ik neem m

* VAKANTIEBOEKEN *

Ik ga op vakantie en ik neem mee… deze 3 boeken! Gevarieerd stapeltje, toch? Feelgood en YA ✨

Bijna elke zomervakantie mag @gilliankingnl mee. Ik kreeg haar nieuwste boek ‘Belofte maakt schuld’ voor Moederdag en bewaarde het braaf. En inmiddels al over pagina 100, wat een verslavend verhaal weer! 😍

‘Patroon’ van @marco__kunst is een jeugdroman waar ik erg benieuwd naar ben en die ik mezelf cadeau deed (met een boekenbon die ik als extraatje had gekregen bij mijn laatste schoolbezoek). Vooral nieuwsgierig om te lezen/ervaren wat het verschil is tussen een jeugdboek dat wel/geen griffel wint…

En ten slotte het boek ‘De bus naar Ronda’ van @joyce.reflects dat ik kreeg als bedankje nav ons podcast-interview, soort cross-over tussen feelgood en YA.

Vorig jaar las ik 1,5 boek op vakantie, maar mijn kinderen zijn nu weer een jaartje ouder dus ik ga dit jaar gewoon voor 3 ✨

QOTD: Welk boek ga jij deze zomer sowieso lezen?

Fijne (lees)vakantie! ☀️

* HET ZUSJE VAN: WAT IS WAARGEBEURD? * ‘Welke

* HET ZUSJE VAN: WAT IS WAARGEBEURD? *

‘Welke dingen zijn waargebeurd?’ is een vraag die ik geregeld krijg over mijn boeken. Die bood me inspiratie voor deze zomerreeks: per Young Adult-boek vertel ik wat er is gebaseerd op échte ervaringen. Vandaag: mijn 3e YA: de shortie 'Het zusje van'! 💛

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: er is bijna niks gebaseerd op mijn eigen leven! Dat vond ik ook erg spannend toen 'Het zusje van' uitkwam: kan ik wel een goed verhaal schrijven over iets wat ik niet zelf heb meegemaakt? Gelukkig wel! 'Het zusje van' is zelfs mijn meest gelezen boek op middelbare scholen.

Na héél hard nadenken kwam ik op de volgende 2 dingen:

1. Voor de Jonge Jury maakte ik een filmpje van het kruispunt in Diepenveen (waar ik opgroeide – ja niet op dat kruispunt hoor) dat ik steeds voor me zag als de plek waar het auto-ongeluk van Livs broer Alex gebeurt. Zoë, het meisje van Livs school dat hij aanreed, fietste in mijn hoofd naar dezelfde voetbalclub als ik, bij dat kruispunt linksaf.

2. Liv doet aan theater, gaat o.a. auditie doen voor een theatergroep, en zelf had ik ook ooit het idee dat ik actrice ging worden. Ik zat bij een theatergroep in Deventer en ging op mijn 17e een zaterdag in mijn eentje naar Amsterdam om auditie te doen bij de jongerenafdeling van Theatergroep Amsterdam. Ik werd helaas niet aangenomen, maar wat een belevenis was die dag! Ik liet diezelfde dag deze foto’s maken bij een castingbureau in A’dam en daarna heb ik een paar keer gefigureerd in Nederlandse films, o.a. in ‘Nynke’.

Tot de volgende post, die gaat over ‘Het is hier helemaal (niet) perfect!’

* VAKANTIE & UPDATE * O, wat duurde het láng v

* VAKANTIE & UPDATE *

O, wat duurde het láng voordat de schoolvakantie het Noorden van Nederland bereikte. Maar gelukkig staat vanaf vandaag mijn afwezigheidsmelder aan en neemt mijn hoofd ook echt vakantie.

Dankzij mijn zomerreeks (wat is waargebeurd in mijn 5 YA-boeken?) hoeven jullie mijn verhalen niet helemaal te missen, maar verder zal ik niet zoveel delen. Ik zie schrijvers op vakantie hun laptops openen in hun tent of ’s ochtends vroeg voor de rest van de familie wakker is, maar ik laat mijn laptop zoals elke zomer dicht. Losse ideetjes vinden hun weg naar mijn roze notitieboekje met lama’s.

Ik had verwacht deze zomer veel te gaan schrijven, maar dat blijkt nog niet het geval. Ik was druk met 2 grote redactieopdrachten en sloot officieel mijn administratiekantoor. Qua scenarioschrijven zette ik ook stappen en daar ga ik na de zomer weer mee verder.

Mijn nieuwe Young Adult-boek telt nu ruim 17.000 woorden (zeg maar 1/4 YA) en met de deadline begin maart 2024, vind ik dat ik prima op schema lig. In sept. heb ik mijn schrijfhuisje gereserveerd en hoop ik weer een fijne & flinke slag te slaan.

Dat ik niet veel dagen schreef, betekent níét dat ik niet bezig ben mijn nieuwe boek: ik heb interviews gedaan met ervaringsdeskundigen en nog 3 nieuwe afspraken staan voor aug/sept. Dat zorgt voor inspiratie en verdieping, in mijn hoofd en straks ook op papier, dus ja, ik kan wel zeggen dat dit boek steeds meer leeft ☺️

Kortom: een roerig en positief halfjaar (of eigenlijk 7 maanden), waarin ik vele nieuwe kanten van mezelf ontdekte door nieuwe dingen te proberen. Ik schreef weinig, maar las des te meer – eindelijk weer een lekkere leesflow!

Het was wel veel en ik voel nu een grote behoefte om stil te staan bij dingen die voorbijgingen. Zoals Neil die 4 werd en nu ook naar school gaat; het nieuwe ritme waaraan we allemaal moeten wennen. De kat die we na járen aan Nola gaven en die binnen 3 weken weg moest omdat ik onverwacht allergisch bleek en waar ik nog steeds een vervanger voor wil regelen (konijnen?). En overpeinzen welke nieuwe werkgerelateerde dingen wel/niet mogen blijven en wat de juiste balans is.

Fijne zomer allemaal! ☀️

📸 @tatjanaalmuli

* HET MEISJESMANIFEST: WAT IS WAARGEBEURD? * ‘W

* HET MEISJESMANIFEST: WAT IS WAARGEBEURD? *

‘Welke dingen zijn waargebeurd?’ is een vraag die ik geregeld krijg over mijn boeken. Die bood me inspiratie voor deze zomerreeks: per Young Adult-boek vertel ik wat er is gebaseerd op échte ervaringen. Vandaag: mijn 2e YA 'Het meisjesmanifest'! 💚

1. Net als in 'Heerestraat & Rozenlaan' is een grote verhaallijn gebaseerd op mijn eigen ervaring: die van Sara, die moet dealen met een PTSS na ongewenste intimiteiten. Wat Sara meemaakt is precies mijn eigen ervaring. Alleen was ik daar pas bij het verschijnen van de nieuwe editie (voorjaar 2022) open over en daarom schreef ik toen een nieuw persoonlijk nawoord!

2. Ik heb in Sara’s verhaal veel persoonlijke dingen verweven, zoals de handgeschreven therapie-opdrachten uit mijn eigen therapieboekje (o.a. de brief die ze schrijft aan haar aanrander, zie foto - die is van mijzelf, aangepast voor dit verhaal).

3. De hond van Kati heet Droef en is een Franse basset (ook wel huspuppy genoemd), en dat is precies de hond die wij vroeger hadden, inclusief zijn naam! Hij was zo leuk en ging veel te jong dood (8 jaar) en het was fijn om hem zo weer tot leven te brengen.

4. Sara ontmoet op een gegeven moment een leuke jongen bij rugby. In hun eerste awkward gesprek vraagt Finn of zij wil checken of hij vogelpoep op zijn schouder/bovenrug heeft. Toen ik 'Het meisjesmanifest' aan het schrijven was in een studio in Noordwijk, maakte ik elke dag strandwandelingen. Op 1 wandeling vroeg een man dit aan mij! (Eerst dacht ik: pfff is dit een serieuze vraag of wil je iets anders? En daarna dacht ik: HA! Perfecte zin voor Finn!)

5. Tess, Sara en Kati werken in de horeca en dat heb ik zelf vroeger ook gedaan. Ik kon eindelijk mijn ergernissen van toen (zoals over veel te veel mensen die tegelijk cappuccino bestellen – DRAMA) voor de goede zaak gebruiken haha!

6. Net als Tess kreeg ik ook te maken met slutshaming. Vooral omdat ik opgroeide in een dorp met meer sociale controle dan me lief was. Dat gevoel dat meiden het nooit goed doen op sksgebied (óf preuts óf slet) en de frustratie daarover, herken ik zeker.

Tot de volgende post, die gaat over 'Het zusje van'! 🙋‍♀️

* HEERESTRAAT: WAT IS WAARGEBEURD? * ‘Welke di

* HEERESTRAAT: WAT IS WAARGEBEURD? *

‘Welke dingen zijn waargebeurd?’ is een vraag die ik geregeld krijg over mijn boeken. Die bood me inspiratie voor deze zomerreeks: elke week vertel ik, per Young Adult-boek, wat er is gebaseerd op échte ervaringen. Vandaag: mijn YA-debuut ‘Heerestraat & Rozenlaan’!

1. Heel groot: het overkoepelende thema van ‘Heerestraat & Rozenlaan’ is gebaseerd op de scheiding van mijn ouders (ik was 11). Dat was vroeger nog geen 50/50 co-ouderschap zoals nu, maar bij mijn moeder wonen en 1x per 2 weken een weekend naar mijn vader. Vond ik al verwarrend genoeg!

2. Net als bij Nina bleef mijn moeder in haar eentje in ons ‘oude’ huis wonen.

3. Net als Nina’s vader (Hans) kreeg mijn vader een relatie met een andere vrouw, die al een kind had. Ook mijn eigen vader had de neiging om aan het begin álles samen met ‘Het Nieuwe Gezin’ te doen…

4. Nina’s vader is een zuinige accountant en die van mij een zuinige belastingadviseur. Hans steekt – net als mijn vader – met oud & nieuw een vuurpijl af en vertelt er tot op de eurocent bij hoeveel die kostte.

5. Nina gaat op huwelijksreis met haar vader & Het Nieuwe Gezin en tot op Schiphol blijft het geheim waar ze naartoe gaan. Hoewel ik destijds niet zo blij was dat er überhaupt een huwelijksreis was, was dit wel iets om nooit te vergeten: je tas inpakken en alleen maar weten dat het er ‘mooi weer’ is. Wij gingen overigens naar Malta en Nina niet!

6. Nina’s stiefbroer Mark houdt erg van metal en dat heb ik gebaseerd op mijn huidige vriend! Die houdt van metalmuziek en heeft allemaal van die afschuwelijke platenhoezen en T-shirts, die ik dankbaar kon gebruiken.

7. Nina zit op voetbal en dat zat ik vroeger ook!

8. Nina kan zich in het echte leven niet goed uiten, maar wél in de dialogen (DZHHMGD) die ze naderhand schrijft. Zo begon ik ook ooit met schrijven toen ik 7 was: alleen maar dialogen.

9. Ik heb door het gesleep met spullen nog steeds een hekel aan weekendtassen (ook al had ik destijds een geweldige Beverly Hills 90210-tas, zie foto!) Nina ook totdat… ze iets met die weekendtas gaat doen wat je in mijn boek kunt lezen 😉

Tot de volgende post, die gaat over ‘Het meisjesmanifest’! 🙋‍♀️

* FILMPREMIÈRE HET ZUSJE VAN * Terwijl sommigen

* FILMPREMIÈRE HET ZUSJE VAN *

Terwijl sommigen (of velen) al genieten van de zomervakantie, vierde ik samen met de leerlingen, docenten én ouders op @porteumlelystad nog de filmpremière van mijn boek 'Het zusje van'!

Dit was de feestelijke afsluiting van het project Lezen in Beeld, waar de leerlingen sinds april mee bezig zijn. Extraatje was de theaterzaal met MEGAGROOT scherm, waarop de leerlingen elkaars films voor het eerst zagen. Elk groepje kwam daarna naar voren, om complimenten te ontvangen en vragen te beantwoorden over hun script-filmproces, van filmdocent Lisa Giezen & mij.

Het was de 2e keer dat we deze lessenreeks deden en dus ook de 2e première-avond. Maar dat maakte het zeker niet minder speciaal.

Waar heb ik van genoten?
Van dialogen & details uit mijn boek die de leerlingen naar het scherm brachten, en net zo veel van de door henzelf aangepaste dialogen die heel natuurlijk klonken. (Er was een ‘pizza of patat’-dialoog waarvan ik wilde dat ik die had geschreven!)

Van de close-ups en onverwachte camerastandpunten, van de goed geacteerde verliefde blikken tussen Liv en Nick en van tussendoorshots van schoenen of kluisjes. Van hun creatief bedachte filmlocaties op school en de geweldige sequentie in het wc-hokje. Van de muziek eronder voor extra drama en van appjes tussen Liv en mama professioneel in beeld. En natuurlijk vooral van het plezier en om mijn boek echt tot leven te zien komen 💛

Wat is Lezen in Beeld?
'Lezen in Beeld' is een lessenreeks, ontwikkeld i.s.m. @filmhub_midden waarbinnen de klassen gezamenlijk mijn boek 'Het zusje van' lezen. Daarna maakt elk groepje een film van 2-5 minuten (dit klinkt kort, maar film maken is superintensief!) en samen hebben ze zo een groot deel van mijn boek gecoverd. Tijdens de première vertel ik voor de ouders in de zaal wat er in de tussentijd met Liv gebeurt, zodat het verhaal van 'Het zusje van' ook voor hen goed te volgen is.

Ik kan en wil hier nog zoveel meer over vertellen, want dit is echt mijn lievelingsproject als schrijver op school! Daarom vertel ik daar in een aparte post meer over, wellicht ter inspiratie voor volgend schooljaar ☺️

* MINIBIEB VERRASSING * Gewoon even het weekend b

* MINIBIEB VERRASSING *

Gewoon even het weekend beginnen met een groot hoera voor al die mensen die zo’n supermooie minibieb in hun tuin zetten! 🥳

Niet omdat ik daar als schrijver iets aan verdien, maar omdat het leuk is om elkaar blij te maken met boeken 📚

Schuin tegenover mijn huis staat ook zo’n mooie minibieb en toen dacht ik: laat ik een van mijn buurtgenoten (die ik nog niet ken) eens verrassen met een boek van mij… Natuurlijk gesigneerd en met een berichtje erin ✍️

Een licht beschadigde ‘Het zusje van’, die ik (samen met nog 5 boeken) heel onhandig liet vallen toen ik laatst moe terugkwam van een lange rit en lezingen 😉

Ik ben benieuwd hoe lang ‘Het zusje van’ hierin blijft staan!

QOTD: Houd jij ook van minibiebs?

* GEDICHT OVER GRIJS * Ik kom steeds vaker op sch

* GEDICHT OVER GRIJS *

Ik kom steeds vaker op scholen voor gastlessen, maar er gebeuren ook genoeg dingen rondom mijn boeken waar ik als schrijver geen idee van heb.

Hoe bijzonder is het om daar tóch van te horen. Soms via leerlingen zelf die me een DM sturen met een foto van wat ze hebben gemaakt bij een van mijn boeken, van flyer tot trailer. En soms via bevlogen docenten, die steeds weer nieuwe creatieve opdrachten bedenken voor de leesbevordering, zoals @hijvannederlands 🙏

Dit gedicht schreef een van zijn leerlingen als bonusopdracht bij mijn boek ‘Grijs’. Van mij krijgt ze wel 10 bonuspunten, want dit boekgedicht raakt echt 💛

Dank je wel, Rachel Goëken (klas 2Hb, Dollard College, Hommesplein), voor jouw mooie rake woorden die mij, als schrijfster, even stil maakten 🙏

* 10.000 WOORDEN * WAAAH het is zover: de eerst

* 10.000 WOORDEN *

WAAAH het is zover: de eerste 10.000 woorden van mijn nieuwe Young Adult-boek staan op papier! De schrijvers onder jullie herkennen deze psychologische woordengrens vast wel. Ze komen vergeleken met de woorden erna als tergend traaaaaaaaaaaaage slakjes op de pagina 🐌🐌🐌

De belangrijkste opbrengst is voor mij dat het verhaal na 10.000 woorden pas écht begint te leven. Dat ik zin heb om er op een avond nog eventjes aan verder te schrijven. Dat ik random ideetjes krijg tijdens het hardlopen of mijmermomentjes in de trein.

Dan heb ik mijn hoofdpersonages leren kennen, ik begin ze leuk te vinden, ik zie de omgeving waarin ze zich bevinden voor me. Kortom, alle benodigde introductie staat op papier - niet dat die woorden altijd blijven staan, maar dat geeft niet. Ik ben er zo blij mee! Zeker aangezien dit mijn langste schrijfpauze was sinds ik YA schrijf (5 maanden!) 💖

Hoe dat kwam? Na ‘Grijs’ had ik behoefte aan een lichter, minder complex boek om te schrijven en dat is dit zeker niet. Dit thema gaat al jaren onderaan mee bij iedere pitch die ik instuur, onder het mom van ‘daar wil ik ooit nog eens een boek aan wijden’. En nu ik het dan eindeloos uitkoos om echt te gaan schrijven, voelde ik vooral tegenzin…

Gelukkig werd het vanzelf lichter toen ik begon met researchen (plekken bezoeken, mensen interviewen). Ik heb er gelachen en stiekeme tranen weggepinkt, en dat is precies de combi die ik met mijn verhalen wil overbrengen. Ik ben trouwens zeker nog niet klaar met interviewen & meekijken – de volgende afspraken staan in mijn agenda voor juli en september, en ik weet zeker dat die me nog veel inspiratie gaan geven om er een mooi en realistisch verhaal van te maken. Mijn 6e YA alweer!

Hierbij wat schrijfactiefoto’s van deze week & de feiten op een rij:

Type boek: Young Adult-roman (geen shortie dus)
Genre: Contemporary (duh)
Perspectieven: 2 (j/m)
Thema/werktitel: Sorry, blijven nog even geheim!
Uitgeverij: @blossombooks
Deadline 1e versie: 4 maart 2024
Verwachte publicatie: september 2024

Ik hoop dat jullie al benieuwd zijn en… wordt vervolgd dus! ✨

* BYE BYE LANGE LEESDIP * Deze foto maakte ik on

* BYE BYE LANGE LEESDIP *

Deze foto maakte ik onlangs in het @literatuurmuseum en leek me perfect passen bij een leesupdate!

Sinds de geboorte van mijn lieve kindjes (Nola in 2015) zit ik in een onwijze leesdip. Tel daarbij op een aantal intensieve schrijfperiodes – waarin ik veel minder lees en zeker geen YA – en ik kwam niet verder dan 1 tot 2 boeken per maand.

Maar… gelukkig komt aan alles, en dus ook aan tropenjaren en leesdips, een eind: 2023 is voor mij tot nu toe al een heel fijn leesjaar! De teller staat nu op 19 en ik ben ervan overtuigd dat ik mijn gestelde leesdoel van 30 boeken in 2023 ga halen.

Ik maakte het mezelf wel makkelijk met 5 YA-novelles, maar dat komt omdat ik graag ook shorties blijf schrijven en een beetje bij wil blijven. Zoals jullie zagen dompelde ik me tijdelijk onder in het New Adult-genre met de ‘After’-reeks van Anna Todd. Ik las deel 1 en 4 en had niet het idee dat ik iets had gemist 😂

3 titels passen binnen mijn boek-scenarioproject: YA-boek lezen & film/serie kijken die erop is gebaseerd om daarvan te leren als scenarioschrijver (die dolgraag boekverfilmingen zou maken). Superleuk project, dat ik zeker blijf doen! Ik lees nu het verfilmde YA-boek ‘Spring maar achterop’ uit de bieb en heb nog 3 boeken in eigen kast klaarstaan (Alles wat je lief is, Moxie, 13 reasons why).

Vanaf juli wil ik weer veel gaan schrijven, dus dat gaat het moeilijk maken om mijn hele Young Adult-boeken wishlist uit te lezen… Maar het belangrijkste is dat ik mijn leesplezier hervonden heb én dat ik weet met welke boeken ik razendsnel uit mijn leesdip kom: novelles of shorties zijn perfect (en dat zeg ik echt niet omdat ik ze zelf schrijf haha).

Mooiste boek tot nu toe (vertaald): 'Zolang de citroenbomen bloeien'
Mooiste boek tot nu toe (NL): ‘Wees Lucie’ van @astridboonstoppel

Last read: 'Pizzamaffia’ van Khalid Boudou
Current read: 'Spring maar achterop' van Sarah Dessen (reread)
Eeuwige read: 'The Artist’s Way' van Julia Cameron

QOTD: Hoe is jouw leesjaar tot nu toe?

* THROWBACK NAAR HOLLYWOOD * Even een throwback

* THROWBACK NAAR HOLLYWOOD *

Even een throwback naar de mooie, bijzondere, belangrijke én laatste grote reis die ik maakte, voordat mijn vriend en ik begonnen aan een ander groot avontuur (kinderen).

Precies 10 jaar geleden stonden we op het punt om terug te keren na onze gedroomde 2 maanden huizenruil in de VS (een maand LA in een huis alsof we op een filmset woonden, en een maand in de buurt van San Francisco).

Ik wist toen al dat ik scenarioschrijver wilde worden en heb het allermeest genoten van plekken bezoeken die daarmee te maken hebben: dé Hollywood letters, Hollywood Boulevard en onze eigen tour langs alle huizen uit Beverly Hills 90210 (wie herkent ze nog??). De serie die vroeger zo’n indruk op me maakte, waarna ik besefte dat dat óók je werk kon zijn: dialogen voor tv-series schrijven. En natuurlijk genoot ik ook van de workshops scenarioschrijven die ik er heb gevolgd, o.a. bij Pilar Alessandra van @onthepage en van de tv-opnames die we hebben bezocht.

Dromen kunnen veranderen, maar deze is altijd overeind gebleven, hoewel het in vervulling gaan wel lang op zich laat wachten. Maar je moet ook nog wat te dromen overhouden voor na je 40e hè 😉

Ik denk nog vaak aan deze reis en ben heel blij dat we dit hebben meegemaakt. En ook dat we nog steeds huizenruil doen dankzij deze eerste geslaagde ervaring – nu dichter bij Nederland.

Moraal van dit verhaal: maak je gedroomde reizen en ervaringen, ze zullen je nog lang bijblijven! 💖

(PS. Dit was ook de laatste keer dat ik heb gevlogen. Ik mis het reizen, de vakanties naar Griekenland etc., maar het klimaat vind ik belangrijker en met een goed gevoel vier ik in 2023 mijn 10-jaar-niet-vliegen-jubileum. Ik stap echt nog wel een keer het vliegtuig in (want ooit wil ik onze kinderen meenemen voor zo’n roadtrip door Amerika!), maar alleen als het echt een bijzondere verre reis wordt, wanneer mijn kinderen oud genoeg zijn om zich die reis ook nog lang te herinneren. Veel woorden om te zeggen: kies je droomreizen bewust!)

* EVEN EEN STAPJE TERUG * Onlangs was ik op het

* EVEN EEN STAPJE TERUG *

Onlangs was ik op het 1e Booktok-event van Bibliotheek Waterland in Purmerend en die post sloot ik af met de cliffhanger: en nu, waar kun je me hierna vinden…?

Het korte antwoord is: even nergens.

En het lange antwoord is: ik ben in 2023 – voor mijn doen – heel veel op pad geweest. Naar scholen, boekhandels en bibliotheken voor lezingen over mijn boeken. Naar andere belangrijke afspraken, zoals interviews, podcast- en tv-opnames en kennismakingsgesprekken bij partijen met macht om bij te dragen aan de grotere lijnen (CPNB, Stichting Lezen, regeringscommissaris Mariëtte Hamer).

Ik heb ervan genoten, ben misselijk geweest van de zenuwen, voelde me soms onzeker maar meestal trots.

In juli heb ik nog 1 schoolbezoek staan (de première van de nieuwe films van ‘Het zusje van’ in Lelystad) en verder is het tijd om me even terug te trekken. Zodat ik kan doen wat ik eigenlijk het liefste doe, maar wat ik in 2023 nog nauwelijks heb gedaan: schrijven.

Dat de zomer voor de deur staat maakt het makkelijker, want de scholen zijn dicht en er zijn minder events. Maar toch blijft het lastig. Want als ik zie dat anders schrijvers wél rondtoeren, voel ik direct de onrust: waarom ben ik daar niet? Waarom ben ik niet uitgenodigd?

NOU, OMDAT JE MOET SCHRIJVEN, CARLIE!

Misschien kunnen jullie me daar deze zomer af en toe ook aan helpen herinneren? Dan beloof ik jullie dat ik wat moois ga maken! 🙏💙

* WERELD VITILIGO DAG * In mijn Young Adult-boek

* WERELD VITILIGO DAG *

In mijn Young Adult-boek ‘Het is hier helemaal (niet) perfect!’ speelt vitiligo een belangrijke rol.

Deze prachtige, persoonlijke, passende foto is gemaakt door @esther_books_and_more met wie ik gisteren online in contact kwam. Zij schrijft zelf:

‘Vandaag is het Wereld Vitiligo Dag. Een dag om mensen meer bewust te maken over deze huidziekte. Onze jongste zoon heeft het, hij was 5 toen we het ontdekten en nu is hij bijna 14 jaar. Ondertussen is hij bijna helemaal wit.
Ik ben altijd opzoek naar boeken over dit onderwerp maar helaas zijn die er weinig. Dit boek is net op Kobo gekomen en werd mij aangeraden door anderen. Ik ben dus erg benieuwd naar dit verhaal.’

Nog altijd ben ik dankbaar voor de hulp die ik heb gehad van mensen die zelf vitiligo hebben, zonder jullie had ik de (innerlijke) reis van Yara niet zo realistisch kunnen schrijven! 🙏

Een heel groot dankjewel @ziekwit @petra_spreekt & @fantasybooklover3 💖💖💖

* IK SCHRIJF EEN NIEUW BOEK * Op deze foto zien j

* IK SCHRIJF EEN NIEUW BOEK *

Op deze foto zien jullie mij op mijn happy place (in mijn schrijfhuisje) op een heel happy moment:

Ik was hier zo blij dat ik eindelijk de eerste schrijfhobbel over ben (DAT VRESELIJKE BEGIN) dat ik wel heel erg intens kijk, een beetje evil zelfs 😂

O, wat kan ik dit laaaang uitstellen: een synopsis maken en een nieuw word-bestand openen met de werktitel met nog NUL woorden erin.

Ik dwong mezelf met deze 3 schrijfdagen echt te beginnen aan mijn nieuwe Young Adult-boek (mijn 6e!). Woensdag werkte ik aan de synopsis en schreef ik een proloog van 300 woorden.

Donderdag schreef ik de eerste echte hoofdstukken (tot 3.000 woorden) en die voelden nog een beetje mwah. En vrijdag haalde ik bijna de 6.000 woorden en wilde ik eigenlijk nog niet stoppen! Dit verhaal leeft nu 🤩

Donderdag ga ik naar mijn uitgeverij @blossombooks om de synopsis & planning te bespreken en verder te brainstormen. Ik kan nu dus nog niks verklappen (behalve dat het geen shortie wordt)… maar ik hoop dat jullie toch samen met mij blij zijn dát er weer een nieuw boek in de maak is. Zo benieuwd wat jullie ervan gaan vinden! 💖

* MIJN BOEK IN HET LITERATUURMUSEUM * Het stond

* MIJN BOEK IN HET LITERATUURMUSEUM *

Het stond al lang op mijn lijstje en vorige week bezocht ik dan eindelijk het @literatuurmuseum – de tentoonstelling Back Street om precies te zijn, voor jongeren van 14-20 jaar, waarin ook mijn boek ‘Het meisjesmanifest’ (met oorspronkelijke cover) is gebruikt 💖

Het was zo’n waanzinnige ervaring om daar rond te lopen! Voor mijn eindeloze fotosessie ideaal dat er niemand was (verder natuurlijk fijner als het er stormloopt). Ik kon niet alle spellen doen, want daarvoor moet je minimaal met 2 zijn, maar gelukkig werkte de supersonische armband wél in tattooshop Sjon, waar ‘Het meisjesmanifest’ lag.

In die tattoostoel krijg je vijf boeken gepresenteerd met vragen en aan de hand daarvan krijg je een tattoo op je arm. Ik moest geduldig (not) wachten tot ik ‘Het meisjesmanifest’ kreeg en toen ging ik echt even uit mijn dak. Het ging te snel om foto’s te maken én te genieten tegelijk, dus nam ik nog heel wat tattoos tot mijn Young Adult-roman weer voorbijkwam.

Heel speciaal vond ik het om na ‘Het meisjesmanifest’ het boek ‘Blauwe plekken’ in beeld te krijgen, omdat die bekende titel uit mijn eigen jeugd heeft gemaakt dat ikzelf ook in dit genre wilde schrijven.

Op het tafeltje in de tattooruimte lag mijn boek tussen belangrijke schrijvers als @edwardvandevendel , Lale Gül, Philip Huff, Jason Reynolds en @cajacazemier en ik kan mij toch niet meer wensen dan dat.

Daarna deed ik de complete tour door Back Street: ik spotte (en verplaatste soms) boeken van mijn dierbare Young Adult-schrijfcollega’s en was onder de indruk van HOE MOOI EN INTERACTIEF deze tentoonstelling is. Dit had ik geweldig gevonden als jongere en ik moest me echt inhouden om niet al die boeken mee naar huis te nemen haha.

Deze dag bracht me ook iets anders moois: eindelijk stond ik eens bewust stil bij de vele mijlpalen die ik als schrijver ‘gewoon’ voorbij heb laten gaan in de afgelopen tropenjaren-ratrace. Ik voelde me trots en nou, misschien was er ook een traan(tje) 🥹

PS. Er komt ook nog een reel van mijn bezoek! ✨

Laad meer Volg op Instagram