Geïnspireerd door de Instagram-post van schrijver Myron van der Velden, voor iedereen die Grijs nog niet gelezen heeft (WAAROM NIET?): de (bijna) eerste zinnen van hoofdpersonen Chaja & Wes…

CHAJA:
‘Er hoefde niets te veranderen na die avond. Dat wilde ik niet en dus gebeurde het niet. Maar nu zit ik plotseling met schoenen met wortels eraan, wanneer ik bijna bij school ben. Wanneer ik bijna bij hem ben.
Lexie zwaait naar hem. Ook dat nog.
Wes zwaait terug. Met die hand die…
Haastig keer ik hem de rug toe. ‘Ik wil naar binnen.’’

WES:
‘Waarom doet ze zo raar?
Nog steeds.
Of alweer.
Die avond op het strand eindigde ook al zo… vreemd. Maar daarna op school deden we gewoon oké tegen elkaar: hallo en hoe gaat het, niks bijzonders verder. Behalve gisteren, toen ze ineens een totaal ongeloofwaardig smoesje verzon om niet samen met mij een werkstuk te maken. En nu laat ze haar beste vriendin naar me zwaaien en verstopt zij zich onder die capuchon, die bijna zo groot is als een tent?
Wijven, echt. Het is dat ze zo lekker zijn. Anders had ik echt geen zin in dat gedoe.’

BESCHRIJVING:
In Grijs lopen Chaja en Wes samen de duinen in, tijdens het laatste strandfeestje van de zomer. Alleen houden ze allebei een ander gevoel over aan wat er daar gebeurt. Wat is de impact van deze avond als ze elkaar weer zien op school?

Grijs is een allesbehalve zwart-wit verhaal over consent in 130 blz. – mijn vijfde en nieuwste Young Adult-boek dat begin 2023 verscheen. Ik hoop dat jullie nieuwsgierig zijn naar de rest van het verhaal!