Wat was het leuk om na een lange pauze weer een nieuw boek uit te brengen, afgelopen november. Het geeft zoveel positieve energie om keihard te werken, de deadline te halen en dan als ultieme beloning je eigen boek in handen te houden, vers van de drukker. En natuurlijk ook om daarna (graag veel) boeken te verkopen en leuke reacties te krijgen.

Je zou zeggen: de perfecte stimulans om meteen aan een nieuw boek te beginnen. Maar helaas, zo werkt dat schijnbaar niet. Hoe vaak heb ik de laatste weken (niet liegen: maanden) al wel niet nagedacht over een nieuw boek? Wordt het die ene roman of toch die andere of toch weer een non-fictie boek? Of nee, wacht: zal ik nu eindelijk een scenario gaan schrijven, om droom nr. 2 te verwezenlijken? (En om de kunst af te kijken ga ik nu eerst alle zeven seizoenen plus de revival van Gilmore Girls op Netflix kijken.) Schrijf ik voor tieners of toch voor volwassenen? Of…?

Het is alsof al die keuzes verlammend werken. Alsof het veel lekkerder is om eeuwig in je eigen hoofd te blijven dromen over hoe goed dat ene boek gaat worden dat je nu gaat schrijven.

Maar dat heb ik lang genoeg gedaan. Nu ga ik écht beginnen. Vrijdag 3 maart en zaterdag 18 maart staat het groot in mijn agenda: SCHRIJVEN. Nog een paar daagjes om lekker te dromen, zonder keuzes te maken…