Als je naar deze foto kijkt, dan denk je vast: die Carlie ligt daar enorm te genieten. Van een zonsondergang op een Balinees strand. (Met ook nog buiten beeld: een verse watermelonjuice, goede vriendin Marian uit Nederland en Indonesische vriend Danny die ze na 3 jaar weer opzoeken.) Dat is toch wel iets voor de bucketlist ✨

Maar, Instagram vs. reallife, 2 dingen zie je hier NIET:

1. Eigenlijk was het plan dat we op (of in de buurt van) de Bromo-vulkaan zouden zijn, ipv in het toeristische Kuta. Maar die tour kregen we door omstandigheden niet voor elkaar en dat was natuurlijk balen.

2. Je ziet misschien de hand op mijn buik. Ik ben hier als 28-jarige niet zwanger, maar had heel veel buikpijn. Dat had ik elke dag, de hele dag. In 2012 was het absolute hoogtepunt (of dieptepunt) en het was onzeker of ik wel naar Indonesië kon gaan. Ik ging wel, met dozen ontstekingsremmers en preventieve kuren antibiotica in mijn backpack. En met in mijn hoofd een worsteling om de diagnose van een chronische ontstekingsziekte te accepteren en de onzekerheid over mijn toekomst. Want ik wist dat ik mijn stressvolle leven als freelance journalist niet kon en wilde volhouden, maar wat dan wel…?

Dit is een van de thema’s in mijn nieuwste YA-boek #hetishierhelemaalnietperfect en ik daag jullie uit om hetzelfde te doen onder deze hashtag: zo’n heerlijke foto, met het eerlijke verhaal erachter. Want het leven is geen aaneenschakeling van perfecte plaatjes.

Hoe het Yara vergaat in Indonesië (en in haar insta-posts) kunnen jullie VANAF VRIJDAG gaan lezen, want dan verschijnt Het is hier helemaal (niet) perfect!