Voor het eerst gaf ik op twee dagen achter elkaar gastlessen. Dat voelde vooraf als een lezingenmarathon, maar zoals dat vaker gaat: op het moment zelf vliegt de tijd!
Door Bibliotheek Drachten was ik uitgenodigd om het leesoffensief van het Singelland VHS af te sluiten, in alle brugklassen vmbo. Op dinsdag mocht ik 4 gastlessen geven en op woensdag nog 5.
In 3 van de klassen hadden de leerlingen samen Het zusje van gelezen of waren ze daar nog in bezig: bijzonder voor een schrijver. Ik vertelde ze o.a. hoe ik op het idee kwam voor dit verhaal en welke dingen voor mij het moeilijkst waren om te schrijven (Alex!). En zij vertelden mij wat ze van het boek vonden. De bos bloemen die ik na afloop kreeg, was zelfs uitgezocht in de gele kleur van Het zusje van, mooi detail 🙂
Wat me op deze school verraste, was dat bij de schrijfopdracht (bedenk je eigen boek) veel leerlingen uit zichzelf het blaadje dubbelvouwden en er een echt boek van maakten: voorop een cover met de titel en achterop de samenvatting en hoofdpersonage(s). Omdat ik zelf totaal niet kan tekenen had ik hier niet aan gedacht, maar ik vind het een topidee!
En hulde voor de docent die meedeed en een verhaalidee bedacht met de titel ‘De verdwenen docent’! Docenten die enthousiast meedoen en zichtbaar trots zijn op hun leerlingen: die maken me sowieso gelukkig.
Favoriet moment
Het allerleukste blijf ik het vinden wanneer leerlingen na afloop van de les nog even wat komen vragen: of ik niet toch al de titel van mijn nieuwe shortie wil delen? (heel misschien zei ik het zachtjes tegen 1 jongen terwijl ik me had voorgenomen het tegen niemand te zeggen…). Of die blij komen vertellen dat ze nu ook een einde hebben bedacht voor hun eigen verhaal. Het schetsboek van de leerling die een graphic novel zoals Heartstopper wil maken, zie ik nog steeds voor me: waanzinnig.
In stilte geniet ik altijd van kijken naar hoe de leerlingen met elkaar omgaan en hoe ze het lokaal binnenkomen (al gamend, of nog met rode gezichten van gym).
Tussendoor verbleef ik in de Wolkaemer, een fijn stadslogement in Drachten – met uitzicht op Van der Velde Boeken, toen voelde ik me natuurlijk helemaal thuis 😉 Ik ging kijken of mijn eigen boek er ook was en mijn nieuwste stond er – op een prominente plek dus ik hoefde ‘m niet eens zelf te verplaatsen. Toen ik mezelf beloonde met een nieuw boek (Vliegen, van Paulien Weikamp), werd ik bij de kassa zelfs herkend! Ik vertelde dat ik niet stiekem mijn eigen boek had durven signeren. Dat deed ik toen alsnog, dus als je nog een gesigneerd exemplaar van Het is hier helemaal (niet) perfect! zoekt, weet je waar je moet zijn 😉
