‘Welke dingen zijn waargebeurd?’ is een vraag die ik geregeld krijg over mijn boeken. Die bood me inspiratie voor deze zomerreeks: per Young Adult-boek vertel ik wat er is gebaseerd op échte ervaringen, van grote verhaallijnen tot piepkleine details. Vandaag: mijn 4e YA Het is hier helemaal (niet) perfect!
Vorige keer vertelde ik over Het zusje van dat ik moeite had dingen te noemen die echt gebeurd zijn. Hoe anders is dat bij dit boek! Deze caption biedt niet genoeg ruimte haha.
- Laat ik groot beginnen: ik ben zelf in mijn eentje op reis geweest naar Indonesië. Ik was wel wat ouder dan Yara die meteen na haar eindexamen gaat (ik was 26). Toen ik daar was en ontdekte hoeveel je leert van alleen op reis zijn, wist ik dat ik daar ooit een jeugdboek over wilde schrijven! Gelukkig hield ik een hele stapel reisdagboeken bij.
- Yara komt op een gegeven moment in de kampung, die ik heb geïnspireerd op de kampung waar ik 3 maanden heb gewoond (Karang Taruna, in Mataram, de hoofdstad van Lombok).
- In die kampung eindigt ze net als ik een van de eerste avonden met een thermometer onder haar oksel waar iedereen bij staat, wordt ze naar de dokter gereden en de dagen erna maakt iedereen in de buurt drinkbewegingen naar haar omdat ze wel genoeg moet drinken. Over 1e indrukken gesproken…
- Het mangomoment van Yara met Olenk. Ik heb me nog nooit zo’n avonturier gevoeld als toen ik met mijn tanden een mango schilde, die we zelf met een lange stok uit de boom hadden gewapperd.
- De scène in Kuala Lumpur, waarin een andere reiziger een weerzinwekkende ervaring deelt die hij had in Surabaya. Wat. Een. Goor. Hostel. En wat een positieve reviews stonden er online! Vast allemaal zelf geschreven. Tijdens het ruziemaken dat de eigenaren (moeder en zoon) serieus de HELE NACHT volhielden.
- De douaneman die op Schiphol zijn hokje uitkomt om te checken of het wel goed gaat met Yara. Gebaseerd op mijn eigen buitensporige zenuwen toen ik in mijn eentje naar Azië vertrok in 2009…
- De Meest Memorabele Treinreis van mijn leven deed ik op in Vietnam, van Hanoi naar Sapa, en bleek zeer welkom materiaal voor Yara’s dagboek! Nog nooit zoiets vies gezien en gevoeld brr… Maar ook: nog nooit zo hard gelachen, samen met mijn vriend en twee Franse jongens die bij ons in de coupé sliepen.
- Yara krijgt een belangrijk inzicht in de nationale moskee van Kuala Lumpur en die plek vond ik ook zo speciaal. Ik heb daar met een vriendin die ik had ontmoet op reis héél lang gezeten, in precies zo’n lila gewaad als Yara.
- Yara mag op een gegeven moment mee met de familie van haar Indonesische vriendin Nana. Ze gaan naar Lombok Timur en onderweg naar een bruiloft. Allemaal waargebeurd, een van de mooiste dagen uit mijn leven.
- Mijn eigen vrijwilligerswerkervaringen heb ik een beetje gebruikt. Wel moet ik erbij zeggen dat we nu heel anders tegen vrijwilligerswerk aankijken dan toen, dus daar ben ik scherp op geweest. Hoe een Engelse les kan gaan, beschrijf ik, en verder creëert Yara op Lombok iets wat ik zelf had willen doen maar niet heb gedaan…
