Onlangs was ik op het 1^e Booktok-event van Bibliotheek Waterland in Purmerend en sloot ik mijn post af met de cliffhanger: en nu, waar kun je me hierna vinden?

Het korte antwoord is: even nergens.

En het lange antwoord is: ik ben in 2023 – voor mijn doen – heel veel op pad geweest. Naar scholen, boekhandels en bibliotheken voor lezingen over mijn boeken en vooral Grijs te promoten. Naar andere belangrijke afspraken, zoals interviews, podcast- en tv-opnames en kennismakingsgesprekken bij partijen met macht om bij te dragen aan de grotere lijnen (CPNB, Stichting Lezen, regeringscommissaris Mariëtte Hamer).

Ik heb ervan genoten, ben misselijk geweest van de zenuwen, voelde me soms onzeker maar meestal trots.

In juli heb ik nog 1 schoolbezoek staan (de première van de nieuwe films van Het zusje van in Lelystad) en verder is het tijd om me even terug te trekken. Zodat ik kan doen wat ik eigenlijk het liefste doe, maar wat ik in 2023 nog nauwelijks heb gedaan: schrijven.

Dat de zomer voor de deur staat maakt het makkelijker, want de scholen zijn dicht en er zijn minder events. Maar toch blijft het lastig. Want als ik zie dat anders schrijvers wél rondtoeren, voel ik direct de onrust: waarom ben ik daar niet? Waarom ben ik niet uitgenodigd?

NOU, OMDAT JE MOET SCHRIJVEN, CARLIE!

Misschien kunnen jullie me daar deze zomer af en toe ook aan helpen herinneren? Dan beloof ik jullie dat ik wat moois ga maken!