Vandaag precies twee jaar geleden kwam ik terug van een schrijfmidweek in Noordwijk, waar ik een aanzienlijk deel van mijn boek ‘Het meisjesmanifest’ schreef.

Ik kwam daar op dinsdag met 15.000 woorden aan en ging het weekend weg met 40.000 woorden. Het waren 5 dagen van totale focus; ik beantwoordde geen mail of telefoontjes (nou ja, behalve dan van het thuisfront ;-)) en bracht ochtend, middag en avond volledig schrijvend door. Eigenlijk praatte ik alleen maar met mezelf – hardop, in mijn hoofd, via scènekaartjes – en dan ging het continu over dit verhaal en de personages. Wel maakte ik elke dag een strandwandeling als (inspiratie)pauze en welgeteld 1x werd ik aangesproken door een man, die vroeg of ik even wilde checken of hij vogelpoep op zijn schouder of rug had (was dit een openingszin of een oprechte vraag, ik weet het nog steeds niet hahaha). De oplettende lezer weet wel dat die zin meteen in ‘Het meisjesmanifest’ is geëindigd als iemands briljante openingszin… 😉

Deze week probeer ik die schrijfweek thuis een beetje na te bootsen, en dan met de start van mijn nieuwe YA voor Blossom Books. Het is niet de totale focus van zo’n schrijfweek buiten de deur, want ik mail, bel, Skype, Zoom en werk aan andere projecten zodat die niet totaal stil komen te liggen, maar toch voel ik weer even die fijne Noordwijk-vibe. Gisteren en vanochtend schreef ik zo’n 6.000 woorden en gezien mijn gebruikelijke worsteling met de eerste 10.000 woorden van een nieuw verhaal, ben ik daarmee best tevreden! Ik moet nog wel van een hoop niet-helpende gedachten af, zoals: dit is veel te ‘licht’. Of: dit wordt nooit beter dan ‘Het zusje van’. Hopelijk neem ik die gedachten niet mee de decembermaand in.

In januari hoop ik trouwens weer écht in Noordwijk, in diezelfde studio met uitzicht op zee, een lang weekend ongestoord aan mijn nieuwe boek te gaan schrijven, ik kan niet wachten!