Vandaag ging ik vroeg op weg naar Den Haag, voor een gesprek op het kantoor van Mariëtte Hamer (regeringsfunctionaris seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld). 

Niet met haar persoonlijk hoor, maar met een van haar beleidsadviseurs.

In maart stuurde ik een mail nav de verschijning van mijn jeugdboek Grijs, waarin grensoverschrijdend gedrag centraal staat. Het perspectief van Wes, dat niet populair is maar dat ik er wél bewust in schreef, is namelijk wat ik nog mis in het huidige debat. We hebben iedereen, dus ook jongens/mannen, nodig voor een echte cultuurverandering.

Natuurlijk nam ik ook gelijk mijn non-fictieboek Van weerzin naar weer zin mee, omdat dat iets anders is wat ik nog mis: meer aandacht voor het proces erna, als je helaas toch een ongewenste seksuele ervaring hebt opgedaan (en dan vooral voor het hervinden van je eigen seksualiteit, echt nog een taboe).

Het werd een heel fijn, inhoudelijk gesprek. Nog geen idee wat eruit voort gaat komen, maar hoe dan ook ben ik vereerd met de uitnodiging. En dat Grijs op dit moment in handen is van Mariëtte Hamer (die, zo heb ik begrepen, alle boeken die ze ontvangt snel, maar toch helemaal leest!) vind ik een heel bijzonder idee. Dat was mijn doel toen ik de mail stuurde.

Uiteraard zou ik ook best graag willen dat ze daarna klassensets van Grijs geeft aan álle scholen van Nederland, maar goed, zo ver is het nog niet 😂

Schrijven kan (belangrijke) deuren openen. Soms mag je trots op jezelf zijn en voor mij is soms vandaag ❤️

PS. Later die dag bezocht ik de tentoonstelling Back Street in het Literatuurmuseum, waarin ook mijn YA-boek Het meisjesmanifest is gebruikt. Daar schrijf ik volgende keer over!